Podróż trzynasta

Bartek objął cię w pasie, prowadząc w kierunku kuchni. Zmarszczyłaś brwi, gdy o twoje uszy obił się odgłos smażenia. Nie było nawet znikomych szans, że Paweł zdecydował się odwiedzić Filipiaka o tak wczesnej porze. Z twoich ust wydobyło się ciche westchnięcie, gdy twoje czekoladowe tęczówki natrafiły na sylwetki rodziców chłopaka. Odwróciłaś się lekko w kierunku jego twarzy i zerknęłaś na nią przelotnie, posyłając mu niezrozumiałe spojrzenie. Bartek jednak zlekceważył twoje sygnały i popchnął cię delikatnie w kierunku wejścia do pomieszczenia, układając dłonie na twoich biodrach. Mimowolnie przez twoje usta przewinął się nikły uśmiech, lecz pośpiesznie zrzuciłaś z siebie jego ręce i zagłębiłaś się w pomieszczenie. Nagle zrozumiałaś co miał na myśli, rzucając ci na powitanie, że spadłaś mu z nieba.

-Dzień dobry!- wypowiedziałaś z promiennym uśmiechem na ustach.

-Dotarła i najpiękniejsza, najlepsza dziewczyna na świecie, a przede wszystkim moja.-białe perełki wyłoniły się zza metalowych prętów aparatu, a przesiąknięte błękitem oczy utkwiły w twojej twarzy swoje spojrzenie.

-Nie pozwalaj sobie.-syknęłaś przez zaciśnięte zęby, gdy jego dłoń ponownie zawędrowała na twój pośladek, co lekko cię zirytowało.

-Ach, ta miłość! No Jarek spójrz na nich! Najarani szczęściem jak po maryśce!-emocjonowała się pani Alina.

-Może ćpali.- wzruszył ramionami ojciec chłopaka, a wy parsknęliście głośnym śmiechem.- A widzisz! Mówiłem!

-Ty jak czasami coś powiesz.-przewróciła oczami kobieta.-Skarbie, zjesz z nami?- zwróciła się do ciebie, uraczając cię ciepłym uśmiechem.

Skinęłaś głową, odwzajemniając jej gest i odsunęłaś jedno z krzeseł, zajmując miejsce przy kuchennym stole. Obserwowałaś jak Bartek wypełnia elektryczny czajnik wodą, a chwilę później wrzącą cieczą zalewa kubki i jeden z nich stawia przed tobą. W ramach podziękowania musnęłaś ustami jego policzek, aby wpasować się pod publikę, jaką byli jego rodzice dla uwiarygodnienia waszego związku oraz z powodu zwykłej ochoty na zrobienie tego. Blondyn wzniósł nikle kąciki ust i wpakował do buzi kawałek naleśnika wypełnionego Nutellą, komplementując rodzicielkę. Uśmiechałaś się pod nosem, przypatrując się temu z jaką miłością w oczach patrzył na twarz rodzicielki, z którą zagłębił się w swobodnej rozmowie. Wraz z ojcem siatkarza w milczeniu przysłuchiwałaś się konwersacji owej dwójki, dodając co niego od siebie, gdy nadarzyła się ku temu okazja. Podziękowałaś blondynce za pyszny posiłek i zatopiłaś usta w ciemnym napoju, przymykając powieki.  

-Przedstawiałaś może Bartka swoim rodzicom?- padło nagle pytanie z ust pani Aliny.

-Nie, jeszcze nie.- pokręciłaś głową.

Starałaś się zachować neutralny wyraz twarzy, choć zapytanie rodzicielki właściciela mieszkania totalnie zbiło cię z tropu, a przede wszystkim zaskoczyło. Nie przeczuwałaś, że kobieta może cię zapytać o coś takiego już podczas waszego drugiego widzenia.

-W takim razie co powiedzie na wspólny obiad u nas?-zaproponowała blondynka.-Przyrządzę moje popisowe dania. –dodała.

Przełykana przez ciebie właśnie kawa na dłuższy moment utkwiła w twoim przełyku. Filipiak momentalnie interweniował i uderzył cię dłonią w plecy, próbując umożliwić przełknięcie napoju. Po chwili po zachłyśnięcia i ataku kaszlu pozostały jedynie oczy, które zaszły ci łzami. Spojrzałaś z wdzięcznością na Bartka i spuściłaś głowę. Wbiłaś wzrok w swoje dłonie sunące po materiale dżinsów na udach, które były oznaką nerwowości. Twoja prawa stopa lekko podrygiwała z podłoża i byłaś wdzięczna, że rodzice chłopaka nie mogą tego zobaczyć. Nie wiedziałaś jak się masz zachować, co odpowiedzieć, aby nie wzbudzić podejrzeń. Odgarnęłaś niesforny kosmyk opadający ci na czoło za ucho i rozchyliłaś usta w celu zabrania głosu, ale wyręczył cię w tym Bartek.

-Nie!- zareagował zbyt impulsywnie.- Yyy znaczy…-próbował naprawić swój błąd.- Rodzice Malwiny prowadzą firmę i nie mają czasu. – oświadczył, wymieniając z tobą wymowne spojrzenie, a ty jedynie skinęłaś głową na potwierdzenie jego słów.

-No nic. –westchnęła kobieta.- Wpadniemy na mecz w przyszłym tygodniu.-poderwała się z miejsca, zbierając swoje rzeczy.

-Jasne, zapraszam. Malwina też będzie.

Atakujący podziękował rodzicom za wizytę i wyściskał ich przed wejściem. Ty także serdecznie pożegnałaś się z gośćmi, muskając przelotnie ich policzki, po czym opadłaś na kanapę w salonie i westchnęłaś głośno, dając do zrozumienia przyjacielowi ile wysiłku kosztowało cię to spotkanie z jego rodziną oraz pozwalając ujść uldze, jaką poczułaś, gdy za małżeństwem zamknęły się drzwi. Przymknęłaś powieki, ale odczuwając ciężar ciała pod jakim ugiął się materiał sofy otworzyłaś oczy i zmroziłaś go lodowatym spojrzeniem, zarzucając, iż nie możecie przeciągać tego udawania. Blondyn spojrzał na ciebie z bezsilnością w błękitnych tęczówkach i wytłumaczył się, że naprawdę nie miał wyjścia.

-Dwie butelki wina ci to wynagrodzą?-mruknął, bawiąc się materiałem koszulki.

-O nie ma mowy.-pokręciłaś stanowczo głową.- Mam inny pomysł i nie przewiduje twojej odmowy.-wypowiedziałaś twardo, uśmiechając się triumfalnie.

Siatkarz zgodził się w ciemno, kiwając posłusznie głową i niespodziewanie nakrył twoje usta swoimi. Jego wargi były tak przyjemnie ciepłe i aksamitne, że nie wyobrażałaś sobie innego sposobu na ogrzanie cię w ten styczniowy poranek. Jego język plątał się początkowo z twoim, ale później blondyn nadał odpowiedni rytm waszemu pocałunkowi, który z subtelnego przerodził się w żarłoczny i przepełniony namiętnością. Jego dłoń zawędrowała pod twoją bluzkę. Wzdrygnęłaś się na kontakt jego ciepłej dłoni z twoim ciałem, lecz nie przerwałaś pocałunku. Uczyniłaś to dopiero po chwili.

-Teraz tak będziesz pogrywał? Katował mnie swoją bliskością?-parsknęłaś, spoglądając wymownie na jego rękę, która przestała wodzić twoją skórę.

-Nie, po prostu chciałem się jakoś ładnie zrewanżować za ten teatrzyk z rana.-roześmiał się.

-No to przyznam, że ci się udało.- zawtórowałaś mu, skrywając zaróżowione policzki pod ciemnymi kosmykami.

Blondyn jednym, zdecydowanym ruchem przyciągnął cię do siebie i spowodował, że twoja głowa wylądowała na jego klatce piersiowej. Dzięki temu mogłaś wsłuchać się w rytmiczne uderzenia jego serca, co ukoiło twoje nerwy, które pojawiły się podczas spotkania z jego rodzicami. Mimowolnie twoje usta rozciągnęły się w szerokim uśmiechu, gdy wylądowałaś na jego udach opleciona szczelnie jego silnymi ramionami, a do nozdrzy wdarła się intensywna woń jego perfum, która spowodowała, że irytacja na niego kontynuowaniem przedstawienia przed jego rodziną całkowicie zniknęła.

***

Wodziłeś wzrokiem po drobnej sylwetce brunetki, która raz po raz zmieniała odzienie, próbując usłyszeć od ciebie w jakiej sukience czy też zestawie spódnicy i bluzki wygląda odpowiednio na dzisiejszy wieczór. Pokręciłeś stanowczo głową, gdy zdecydowała się na bordową, krótką sukienkę z koronkową górą, które ledwo przysłaniała jej pośladki. Uformowałeś dłonie w pięści na myśl o tym, że inni faceci będą pożerać ją wzrokiem i ślinić się na jej widok. Nie podobało ci się to ani trochę, dlatego też subtelnie próbowałeś wybić jej z głowy pomysł założenia tej kreacji na imprezę, gdy za pomocą szczoteczki aplikowała tusz na rzęsy. Malwina jednak zdecydowanie odrzucała twoje protesty, uraczając cię co jakiś czas przelotnym spojrzeniem. Zrezygnowany wzruszyłeś ramionami, rzucając pod nosem, że nie będziesz jej wybawiał z opresji, gdy jakiś mężczyzna zbyt mocno narzuci jej swoje towarzystwo.

-Nie przesadzasz trochę, Bartek?- parsknęła podirytowana.-To tylko sukienka!

-No i?- jęknąłeś.- Mało wariatów po świecie chodzi?

-Wyluzuj, będziemy tam razem i nic się nie stanie.

-Spoko. Ubieraj się w co chcesz.

Machnąłeś na nią lekceważąco ręką i kiedy miała już zamiar zapytać o co biega po wnętrzu mieszkania rozprysnął się dźwięk dzwonka do drzwi. Podreptałeś w ich kierunku, pozwalając jej dokończyć szykowanie i rozwarłeś je przed przyjacielem oraz Klaudią. Paweł uniósł pytająco brew, spostrzegając twoją minę, ale ty jedynie mruknąłeś, że później mu opowiesz. Nie napierał i skinął głową na oznakę zgody. Kilkanaście minut później postawiłeś na blacie stołu kufer piwa i zawędrowałeś wzrokiem na sylwetkę brunetki, która szalała na parkiecie z Olszewską.

-No to mów co cię gryzie, kumplu.-poklepał cię po ramieniu Halaba.

-No zgadnij.-rzuciłeś pod nosem.- Najpierw dobra czy gorsza rzecz?

-Wjeżdżaj z tą drugą.

-Malwina przesadziła dziś z tą sukienką i jak jej mówiłem załóż inną to nie, bo przecież jestem tylko jebanym kumplem, który jest dobry do pośmiania, nie?-twój głos ociekał sarkazmem.

-Hej, Filipiak, co cię ugryzło?-brunet popatrzył na ciebie z niezrozumieniem.- Jesteś tutaj to będziesz od niej odganiał facecików, więc no problem, a jak sobie nie dasz rady to prywatna, dodatkowa ochrona siedzi obok ciebie.- zaśmiał się.

-Dzięki.- także zachichotałeś.- No, ale ja nie chcę by ktoś podziwiał jej piękno, atuty po za mną. – jęknąłeś.

-Za jakiś czas będzie tylko twoja, zobaczysz.-zapewnił cię przyjmujący.- A ta lepsza rzecz?

-Jasne.-szepnąłeś pod nosem.- Rodzice do mnie wparowali rano i pech chciał, że przygnało też do mnie Malwę. No i oczywiście musieliśmy odstawić teatrzyk.- relacjonowałeś przyjacielowi.- W wymówce wynagrodzenia jej to ją pocałowałem i zacząłem ją macać. Kurwa, muszę się zacząć kontrolować, ale ona działa na mnie jak płachta na byka. –westchnąłeś, mocząc usta w alkoholu.

-Hamuj się, Barti! Nie chcę słyszeć o  szczegółach twoich fantazji seksualnych do ślubu!-zaprotestował młodszy siatkarz.- No, ale powiem ci, że nabierasz wprawy, bo z tą wymówką to szacun.-wyszczerzył się, klepiąc cię po ramieniu w uznaniu.

-Czemu akurat do ślubu?- zaśmiałeś się.

-Znudzi ci się do tego czasu opowiadanie o tym, bo przed ołtarzem pewnie nie raz się  w niej zanurzysz.

-Boże, Halaba! –wrzasnąłeś rozbawiony, parskając głośnym śmiechem wraz z autorem  wcześniejszych słów.

Sączyłeś złocisty trunek, nie spuszczając wzroku z roześmianej studentki prawa. W chwili, gdy jakiś szatyn wziął ją w obroty zainterweniowałeś, rzucając hasło odbijany. Pawłowska uraczyła cię promiennym uśmiechem i zaczęła bujać pośladkami w rytm In my mind wydobywającego się z potężnego rozmiaru nagłośnienia. Ocierała się przy tym o twoje spodnie, co w żadnym stopniu ci nie przeszkadzało, a krótka sukienka przestała być dla ciebie powodem do irytacji, gdy jej materiał uwydatniał jej kobiece atuty. Okręcałeś ją systematycznie wokół własnej osi i zatopiłeś się w beztrosce jaką sprowadzała na ciebie obecność Malwiny oraz donośna rozbrzmiewająca po lokalu muzyka.

~

Hello! ^^
Przepraszam po raz kolejny za opóźnienia. Wiem, że w tym tygodniu zawalam z rozdziałami, ale w kolejnym powinno już być okay :D Ta część trochę o niczym, ale chcę przez kilka części ukazać uczucie Bartka jakim darzy Malwinę, ale spokojnie jeszcze się w tej historii podzieje :3 Całuję i do zobaczenia w sobotę ( mam nadzieję, że tym razem wyrobię XD) ;*