Podróż druga

Wydobyłaś z wnętrza walizki piżamę w postaci długiej, luźnej czarnej koszulki  oraz kilka niezbędnych rzeczy i powędrowałaś w kierunku wskazanych przez chłopaka drzwi. Opuściłaś sukienkę wraz z bielizną na płytki o jasnym odcieniu i zameldowałaś się w kabinie prysznicowej. Strumień ciepłej wody otulił twoje drobne ciało, spłukując z niego obfitą pianę, za którą odpowiadał waniliowy żel pod prysznic. Przymknęłaś powieki i poddałaś się chwili odprężenia, czerpiąc przyjemność z przyjemnego mrowienia skóry, które powodowała niemalże wrząca woda. Przepasałaś śnieżnobiały ręcznik na wysokości biustu i przystanęłaś przy lustrze, aby pozbyć się znikomych ilości makijażu ze swojej twarzy. Włosy przeczesałaś przelotnie szczotką, opuszczając je swobodnie na plecy i narzuciłaś na siebie ubranie pełniące rolę piżamy. W drodze do lokum Bartka zastanawiałaś się jak zamierza twój nocleg rozegrać. Z jednej strony nie chciałaś spać z obcym facetem w jednym łóżku, z drugiej wręcz myśl o cieple bijącym od jego skóry  przez mroźną noc powodowała cień uśmiechu na twoich ustach. Swoją drogą, że Filipiak był jednym z atrakcyjniejszych mężczyzn jakich spotkałaś. Naparłaś dłonią na chłodną klamkę i wparowałaś do pokoju chłopaka, zapominając o pukaniu. Już miałaś zamiar go za to przeprosić, gdy twoje oczy natrafiły na blondyna pozbawionego wszelkich ubrań, a jedynym skrawkiem materiału jaki się na nim znajdował okazały się być ciemne bokserki. Jego tors idealnie obrazował częste wizyty na siłowni i mógł imponować swoją muskulaturą. Niczego gorszego nie można było powiedzieć także o ramionach, które były świetnie wyprofilowane i zarysowane, a na dodatek obszerne, co uwielbiałaś u facetów. Naprawdę musiał wylewać siódme poty na siłowni, a ten fakt wprawił cię w wyschnięcie twojego gardła niemalże na wiór. 

-Kurna.- wymsknęło ci się z rozchylonych lekko ust, gdy twoje czekoladowe tęczówki pałaszowały wzrokiem jego nagą skórę torsu.

-Striptiz na życzenie.- poruszył znacząco brwiami.- Mam nadzieję, że uraczysz mnie tym samym.-dodał, posyłając ci szelmowski uśmiech.

-Nie za dużo wymagasz?- prychnęłaś, przewracając oczami.- To jeszcze nie czas, abyś zobaczył najpiękniejszą rzecz, a właściwie rzeczy w swoim życiu. –mruknęłaś, okręcając na palcu frotkę od włosów.

Bartek roześmiał się dźwięcznie na twoje słowa i nachylił się nad jedną z szuflad, w które wyposażona była sporych rozmiarów szafa. Zmarszczyłaś brwi, gdy z jej dna wydobył poduszkę oraz kołdrę z kocem. Czy on zamierzał spać gdzieś indziej niż w tym pokoju? Przecież sam zamknął usta rodzicielce, oświadczając, że śpisz z nim. Zaplotłaś ramiona na piersiach i chrząknęłaś głośno, przywołując na siebie uwagę chłopaka. Posłałaś mu niezrozumiałe spojrzenie, na co on jedynie wzruszył ramionami i obwieścił:

-Prześpię się na podłodze, a ty zajmiesz moje łóżko. Zabrałem cię tutaj, aby rodzice niczego nie podejrzewali, bo w końcu chłopaki śpią ze swoimi dziewczynami.

-Ty sobie chyba kpisz.- prychnęłaś pod nosem.- Nie będziesz spał na żadnej podłodze.- zaparłaś się, wydzierając mu z rąk pościel.

-Jestem dżentelmenem i ustępuję ci łóżka, więc owszem.

-Ale ja chcę z tobą spać.- jęknęłaś, wzdychając głęboko.

-Poważnie?- zadarł na ciebie spojrzenie błękitnych tęczówek, które rozbłysnęły na twoje słowa.

-Tak.- odparłaś, chichocząc.- Będzie mi ciepło od twojego tłuszczyku.- zaśmiałaś się.

-Że niby ja jestem tłusty, tak?!- zdumiony wytrzeszczył oczy.- Spójrz na swój cellulit na dupie!

-Bartuś, gdzie ty się patrzysz?!- tym razem to twoje źrenice się rozszerzyły, a dłonie spoczęły przy rozchylonych ustach.

Salwy śmiechu waszej dwójki rozniosły się po pomieszczeniu, bowiem każde z was zdawało sobie sprawę, że to tylko niewinne żarty, aby rozładować pomiędzy wami napiętą atmosferę. Mimo wszystko nie znajdowaliście się w codziennej sytuacji. Ty spędzałaś święta w zupełnie obcym mieście, w gronie ludzi, których znałaś od kilku godzin, a on przygarnął pod swój dach obcą kobietę, z którą teraz miał spać w jednym łóżku. Choć obserwując jego zachowanie można było odnieść wrażenie, że to wcale nie był dla niego nawet najmniejszy problem. Być może nie miał powodzenia u płci przeciwnej i wykorzystywał okazje na zetknięcie z nią, gdy ta mu się nadarzyła. Odłożyłaś poduszkę oraz nakrycie do wcześniejszego miejsca ich pobytu, posyłając chłopakowi porozumiewawczy uśmiech i poukładałaś w bagażu swoje rzeczy. Sięgnęłaś po telefon spoczywający na szafce nocnej i zaklęłaś siarczyście pod nosem na tonę nieodebranych połączeń oraz nieprzeczytanych wiadomości. Co miałaś powiedzieć rodzicom? Nie chciałaś, aby przerwali ci pobyt w Aleksandrowie Kujawskim pośród rodziny Filipiaków. Westchnęłaś głęboko i przez dłuższą chwilę wpatrywałaś się w ekran telefonu, siląc się na jakąś sensowną treść SMS’a, jaki zdecydowałaś się napisać do rodzicielki. Wyjaśniłaś jej sytuację i zapewniłaś, aby nie zawracała sobie tym głowy i obiecałaś zjawić się w rodzinnych stronach tuż po świętach. Kobieta szybko ci odpisała i o dziwo przystała na twoją propozycję. Uspokojona odłożyłaś urządzenie na mebel i przysiadłaś na brzegu łóżka, spoglądając na Bartka. Jakby czytał ci w myślach i zaklepał lewą stronę materaca. Skinęłaś jedynie głową i opadłaś na posłanie, okrywając się szczelnie kołdrą. Ułożyłaś się bokiem do blondyna i poczułaś miękki materiał poduszki pod policzkiem, co sprawiło, że mimowolnie przymknęłaś powieki. Wtem do twoich nozdrzy ponownie wdarła się intensywna, otumaniająca twoje zmysły woń. Zaciągnęłaś się nią i wzniosłaś kąciki ust. Byłaś zbyt senna, aby racjonalnie myśleć.

-Obłędne perfumy.-wyszeptałaś sama do siebie, ale siatkarz to usłyszał.

-Dzięki.- jego uroczy chichot nieco cię rozbudził.

-O boże! Ja to powiedziałam na głos!?- parsknęłaś, otwierając oczy.

Rozbawienie malujące się w niebieskich oczach chłopaka, które znajdowały się blisko twojej twarzy utwierdziły cię w tym, że faktycznie te słowa wydobyły się z twoich ust. Chcąc unieść dłoń wyżej poduszki niechcący trąciłaś nią nagi obszar torsu blondyna. Bartek wzdrygnął się na chłód twojej dłoni i momentalnie przeniósł wzrok na ciebie, a ty wyszeptałaś ciche „ przepraszam”. Po chwili jednak całkowicie świadomie opuszkami palców obrysowywałaś mięśnie chłopaka na brzuchu, sunąc dłonią wzwyż.  On natomiast przymknął powieki pod wpływem przyjemności jaką sprowadzał na niego twój dotyk i wypuścił głośno powietrze, otwierając oczy. Jego wzrok padł na twoje usta, których dolny płat przegryzałaś zębami. Jego oczy rozbłysnęły w ciemności i mogłaś zaryzykować, że dostrzegłaś w nich iskierkę pożądania.

-Czy ty mnie molestujesz, kobieto?- sapnął, przerywając mistyczną ciszę.

-Może.- szepnęłaś tajemniczo, nawiązując z nim kontakt wzrokowy. –Jeżeli ci się to podoba i tego chcesz to raczej nie.- dodałaś, wodząc palcem po jego ramieniu.

-Skąd pewność, że tego chcę?-kontynuował tą grę, pochylając się nad tobą i wbijając łokcie w materac po obu stronach twojego tułowia.

- Oczy cię zdradzają. Ciało z resztą też.- wyjaśniłaś.- Przynajmniej tak mogę się odwdzięczyć za przygarnięcie.

-Nie musisz mi nic czynić ani dawać w zamian.- posłał ci delikatny uśmiech.- Lecz nie zaprzeczę, że to przyjemne. – wychrypiał, spuszczając wzrok.

-Jesteś taki nieśmiały.- mruknęłaś, odgarniając włosy z jego czoła.

Bartek uśmiechnął się do ciebie kącikami ust i pogładził dłonią twój policzek. Po chwili opadł na swoje miejsce, a ty zdecydowałaś się odpuścić. Nie mogłaś się nim zabawić dla własnej przyjemności. Może i był cholernie atrakcyjny, a po przez swoją nieśmiałość bardziej kuszący, ale przygarnął cię pod swój dach. Nie zasługiwał na to. Był zbyt dobry, a ty byłaś dla niego zbyt zła, Malwino. Był zakazanym owocem, którego zdecydowałaś się nie pochłaniać. Westchnęłaś do swoich myśli, zerkając kątem oka na chłopaka, ale jednego swojego łaknienia porzucić nie mogłaś. Chwyciłaś jego dłonie w swoje i ułożyłaś na swoich plecach, a gdy zadarł na ciebie zdumione spojrzenie skryłaś twarz w jego klatce piersiowej, zamykając oczy. Chciałaś zasnąć w jego ramionach, aby chłód dzisiejszej nocy ci nie doskwierał. To chyba nie było nic złego, prawda? Zwykła ludzka potrzeba ciepła i bliskości.

***

Gdy zadarłaś powieki ku górze i przyswoiłaś natężenie światła ujrzałaś przed sobą chłopaka narzucającego na siebie białą koszulę w prawie niedostrzegalne błękitne kropki. Wyczuł na sobie twój wzrok i zwrócił głowę w twoim kierunku, wznosząc lekko kąciki ust. Odwzajemniłaś gest, przypominając sobie wasze igraszki przed zaśnięciem i zostałaś poinformowana, że lada moment w progach Filipiaków ma się zjawić babcia Bartka. Jęknęłaś niezadowolona, bowiem miałaś zamiar dłużej pozostać w łóżku, a zegar wybijał wówczas dziewiątą rano. Blondyn zaszczycił cię przeprosinami z powodu tak wczesnej pobudki, ale zaparł, że starsza kobieta nie opuści miasta dopóki nie pozna dziewczyny swojego wnuka. Mimowolnie parsknęłaś śmiechem na słowa twojego towarzysza i wydostałaś się z pod ciepłej pierzyny, aby być gotową na czas. Odziałaś się w białą, delikatną sukienkę, która  posiadała wiązania na ramionach w kształcie kokardek i wcięcie na nich, odsłaniając ich niewielki obszar. Włosy pozostawiłaś rozpuszczone, lekko podkręcając ich końce.  Zdecydowałaś się postawić na naturalność i jedynym makijażem zdobiącym twoją twarz była jedynie spora warstwa tuszu do rzęs, aby je ładnie wydłużyć oraz odrobina kredki do brwi, by je podkreślić. Bartek pokiwał z uznaniem głową nad twoją prezentacją i rzucił kilka komplementów odnośnie twojego wyglądu, pociągając cię za rękę ku parterowi, aby rodzina nie wysunęła podejrzeń względem waszej dwójki. W kuchni czekało już na was śniadanie w postaci bagietek wraz z serkiem. Podziękowałaś pani domu ciepłym uśmiechem za posiłek po jego pochłonięciu i zatopiłaś usta w parującej cieczy jaką uraczyła cię chwilę później.

-Kogo jeszcze poznam, przebywając w twoich skromnych progach?- zagaiłaś do blondyna, który sprawiał wrażenie zamyślonego.

-Tylko Bóg to wie.- skwitował, zanosząc się śmiechem.

Ponownie zamoczyłaś usta w ciemnym napoju, rozkoszując się jego wyrazistym smakiem. Wsłuchiwałaś się w rozmowę domowników, którzy snuli głośno refleksje na temat jak przyjęta zostaniesz przez babcię Filipiak. Nie mogłaś się nie uśmiechnąć na przeżywanie rodziców chłopaka. Podkradłaś z talerzyka szarlotkę i spojrzałaś na atakującego, wgryzając się w nią.

-Nie okłamie jej. Nie ma mowy.- szepnęłaś mu na ucho.

-Czemu? –zmarszczył brwi.

-Bo nie mam serca, Bartek.-wzruszyłaś ramionami.

-Proszę, Malwa.- ułożył dłonie w geście modlitwy.

Westchnęłaś głośno, przewracając oczami. Nie umiałaś mu odmawiać przez ten urok osobisty, a szczególnie te oczy. Niechętnie skinęłaś głową i chwilę później zdziwiona zostałaś przygarnięta do siebie przez starszą kobietę, która zamknęła cię w uścisku. Blondyn posłał ci wdzięczny uśmiech i obserwował powitanie cię przez przybyłego gościa. W gronie rodziny Filipiak zasiadłaś na kanapie w salonie, wysłuchując konwersacji i czasami się w nią włączając. Gdy rozmowa się rozkręciła wyciągnęłaś telefon i korzystając z nieuwagi twoich towarzyszy zarezerwowałaś bilet do Poznania na witrynie PKP.

~

Witam!

Miałam się tutaj zamiar nie pojawiać tak szybko, ale jako, że część jest od pewnego czasu napisana, a wy dopytujecie się o nowość to dodaje szybciej :D Miała być w środę, ale jako, że wtedy dodam ostatni rozdział na Droszyńskiego to wrzucam dziś :3 Kolejnego możecie się spodziewać w środę za tydzień :D O ile zdołam napisać, ale chyba nie powinnam mieć z tym problemu  ;) Dziękuję Wam za multum miłych słów pod poprzednią częścią i mam nadzieję, że ta przyjmie się pośród Was jeszcze lepiej ^^ Przemyślałam tą historię i podobnie jak na Kamilu powstaną chyba dwie części :3 Cieszy Was to? :D W piątek zakończę losy Tomka i Mateusza z Blanką, więc wtedy też możecie się spodziewać startu Kozuba :D Ktoś tam ze mną będzie? ^^ Obiecuję, że pojawi się tam dużo humoru :D Całuję i do zobaczenia za tydzień! ;*